„Драга Мерилин!
Ме праша да ти напишам писмо за нежност. Пушти ме да пишувам. Ќе пробам. Ќе напишам како мислам и како можам. Најважно е да пишувам едноставно. И искрено.
Кога луѓето умираат, после нив остануваат зборови. Зборови на гнев, зборови на љубов, зборови на завист, зборови на мудрост. Во принцип, не можеме ни да замислиме колку ентитети имаат форма на зборови. Зборовите можат да бидат убиени, зборовите може да се воскреснат.
И што се чини дека е полесно? Кажете им збор на нежност на сите што ќе ги сретнете и сите ќе се насмевнат, сите ќе ги орасположите. Но не! Има некоја магија во зборовите на нежност. Се заглавуваат во грло ако се упатени на погрешна личност.
Некогаш дури и постигнувате, да речеме, жени, и веќе сè се движи во вистинската насока, и како да е твоја… Ништо не останува: да и кажеш зборови на нежност. Тоа е тоа, таа ќе ти падне во раце, птица во свила, глушец во стапица за глувци и така натаму… Отвораш уста и… затвораш: нема шанси. Не излегуваат, овие проклети зборови на нежност.
И тоа се случува – обратно. Не можеш да запреш. Тие се излеваат од тебе како водопад, уживаш, изговарајќи ги, сакаш да измислиш нови, понежни и понежни од претходните… И со овие зборови ѝ го милуваш слухот. И колку повеќе ги изговараш, толку повеќе таа сака да ги слушне.
А меѓу зборовите на нежност има сосема скриени зборови. Тоа се таканаречените „наши зборови“. Сите луѓе ги имаат „нашите зборови“ се различни. Кога луѓето се сакаат, тие ги измислуваат овие „наши зборови“. А кога љубовта ќе умре, тогаш умираат „нашите зборови“. Во друга љубов ќе има други „наши зборови“ и тие никогаш повеќе нема да се повторат.
Се сеќаваш кога Хемингвеј (“Збогум на оружјето“), Катерина го замоли Фредерик да не ги кажува „нашите зборови“ на други жени пред да умре? Ова е важно, Мерилин. Многу е важно да не ги кажуваме „нашите зборови“ на другите. Се надевам дека го разбираш тоа…
И тука конечно пристапувам кон заклучокот. Што е нежност? Вистинска нежност? Значи, нежноста на Мерилин е кога ти зборуваш зборови на нежност на личност до која твојата душа посегнува. И тој на кого му е упатено го прави истото.
Ова е нежност. Понекогаш ја нарекуваат и среќа и љубов.
Тоа е се.
Твојот Артур“.
Твојот Артур“.
